بررسی رابطه ی جهت گیری هدف پیشرفت و باورهای خودکارآمدی با رویکردهای یادگیری دانش آموزان دوره متوسطه شهر بیجار در سال تحصیلی 90-89

چکیده هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه ی جهت گیری هدف پیشرفت و باورهای خودکارآمدی با رویکردهای یادگیری و تبیین الگوی پیش بینی رویکرد یادگیری دانش آموزان است. رویکرد یادگیری از سطحی، عمیق و حصولی و جهت گیری هدف پیشرفت از تبحرگرایی، تبحرگریزی، عملکردگرایی و عملکردگریزی تشکیل شده است. جامعه ی آماری پژوهش را دانش آموزان دوره ی متوسطه ی شهر بیجار درسال تحصیلی 90-1389 تشکیل می دادند. برای انجام پژوهش 280 نفر از دانش آموزان پایه ی دوم و سوم رشته های ریاضی، تجربی، و انسانی به شیوه ی تصادفی طبقه ای متناسب با برگزیده شدند و پرسش نامه های فراگرد مطالعه ی بیگز(1987)، جهت گیری هدف پیشرفت الیوت و مک گریگور(2001) و مقیاس فرعی خودکارآمدی پرسشنامه ی راهبردهای انگیزشی یادگیری پنتریچ و دی گروت(1990) برای اندازه-گیری، رویکرد یادگیری، جهت گیری هدف پیشرفت و باورهای خودکارآمدی در اختیار آنان قرار داده شد. برای تجزیه و تحلیل سوالات پژوهشی از برخی شاخص های آمار توصیفی، شامل فراوانی، میانگین و انحراف استاندارد و شاخص های آمار استنباطی شامل ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون چند گانه، رگرسیون ساده، تحلیل واریانس چند متغیره،t مستقل و تحلیل خوشه ای استفاده شد. نتایج تحلیل رگرسیون چند گانه نشان داد که تبحرگرایی و عملکردگریزی پیش بینی کننده ی رویکرد یادگیری عمیق، عملکردگرایی و تبحرگرایی پیش بینی کننده ی رویکرد حصولی و تبحرگرایی، عملکردگرایی و تبحرگریزی پیش بینی کننده ی رویکرد یادگیری سطحی هستند. در رابطه با خودکارآمدی نتایج تحلیل رگرسیون ساده نشان داد که خودکارآمدی هر سه رویکرد یادگیری حصولی، عمیق و سطحی را پیش بینی می کند. همچنین آزمون t مستقل آشکار ساخت که داتش آموزان دختر در خودکارآمدی و عملکردگرایی با دانش آموزان پسر تفاوت معنا دار دارند و دانش آموزان رشته ی ریاضی و تجربی در مقایسه با دانش آموزان انسانی، رویکرد یادگیری حصولی و عمیق تری دارند و جهت گیری هدف تبحرگرایی و عملکردگرایی را اتخاذ می کنند. در بخش دیگری از پژوهش دو نیمرخ متفاوت به نام نیمرخ معناگرا- سازنده و نیمرخ سطحی گرا - غیرسازنده شناسایی شد و مشخص شد که این دو نیمرخ از لحاظ پیشرفت تحصیلی با هم تفاوت معنا دار دارند.